Een opmerking die veel vrouwen met extreme zwangerschapsmisselijkheid of Hyperemesis Gravidarum (HG) te horen krijgen.…
Psychische klachten niet de oorzaak van Hyperemesis Gravidarum
Samenvatting: Hyperemesis Gravidarum staat bekend als een onbegrepen fenomeen. Eerder onderzoek meent dat angst en depressie de ernst van misselijkheid en overgeven in de vroege zwangerschap doet verergeren. Nieuw onderzoek wijst uit dat dat angst en depressie waarschijnlijker een gevolg is van HG en zeker niet de oorzaak.
Hyperemesis Gravidarum wordt door zwangere vrouwen als een onbegrepen fenomeen ervaren. Een literatuurstudie van Ismail en Kenny (2007)1 laat verschillende risicofactoren bij HG zien: vrouwen met HG zijn onder andere gemiddeld genomen jonger, zijn vaker niet-rokers, hebben vaker een tweelingenzwangerschap en hebben vaker een geschiedenis met psychische stoornissen. Onderzoek naar de psychische klachten bij vrouwen met HG is ook uitgevoerd door Koken e.a. (2008)2. Zij menen dat angst en depressie de ernst van misselijkheid en overgeven in de vroege zwangerschap doet verergeren. Tan e.a. (2010)3 menen echter dat de richting van het verband niet duidelijk is en verklaren uit hun onderzoeksresultaten dat angst en depressie waarschijnlijker een gevolg is van HG en niet de oorzaak.
Opvallend is dat het allemaal correlationele studies betreft. Psychische klachten worden bij vrouwen gemeten op het moment dat ze zwanger zijn en HG ervaren. Door onderzoek op een dergelijke manier uit te voeren, blijft het onbegrepen of dergelijke klachten een oorzaak of een gevolg zijn van HG. Het is begrijpelijk dat vrouwen dankzij HG minder goed in hun vel zitten. Tan e.a.3 menen zelfs dat vrouwen met HG zich angstiger en depressiever voelen dan vrouwen die een maand na hun miskraam zitten. HG heeft begrijpelijk een grote impact waardoor het niet onlogisch is dat vrouwen dankzij deze ziekte psychische klachten ervaren. Tan e.a.3 vonden bijvoorbeeld dat werkende vrouwen met HG meer last hadden van angst dan niet-werkende vrouwen. Zij wijten dit aan stress die de vrouwen ervoeren omdat zij tegen of over het maximum aantal ziektedagen zaten dat ze konden opnemen. Om wel goed te kunnen aantonen waar HG door wordt veroorzaakt of verergerd, is er longitudinaal onderzoek nodig. Vrouwen moeten voordat ze zwanger raken, worden gemeten op een aantal factoren zodat er beter een relatie kan worden gelegd met een eventueel toekomstig ziektebeeld.
Ismail en Kenny1 menen dat Hyperemesis Gravidarum onbegrepen is en dat meer onderzoek nodig is. Zij vinden dat HG meer als een syndroom moet worden benaderd met een complex systeem aan biologische, psychologische en sociaal-culturele factoren. Zodat er in de toekomst hopelijk een effectievere behandeling kan worden aangeboden.
Concluderend schort er veel aan het onderzoek naar het verband tussen HG en psychische invloeden. Vrouwen met HG herkennen zich over het algemeen helemaal niet in de bewering dat HG iets psychisch is en naar mijn mening kan deze conclusie ook helemaal niet worden getrokken uit de onderzoeksresultaten. Hopelijk zorgt nieuw onderzoek in de toekomst voor een eerlijker beeld en zullen artsen inzien dat de psychologische benadering tijdens de behandeling van HG verre van effectief is. Hierdoor zullen vrouwen zich dan waarschijnlijk veel meer begrepen voelen.
Hieronder worden de referenties naar de verschillende genoemde artikelen gegeven.
1: Ismail, S. K., & Kenny, L (2007). Review on Hyperemesis gravidarum. Best Practice and Research Clinical Gastroenterology, 21, 755–69.
2: Koken, G., Yilmazer, M., Cosar, E., Sahin, F. K., Cevrioglu, S., & Gecici, O. Nausea and vomiting in early pregnancy: relationship with anxiety and depression. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology, 29, 91-95.
3: Tan, P. C., Vani, S., Lim, B. K., & Omar, S. W. (2010). Anxiety and depression in hyperemesis gravidarum: prevalence, risk factors and correlation with clinical severity. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology, doi:10.1016/j.ejogrb.2009.12.031.